Gazze savaşı sonun başlangıcı olabilir ama Filistin için öyle değil.
İsrail’in Gazze’ye yönelik sadist savaşı, uzun bir dizi suç politikasının doruk noktası, uzun vadede intihara dönüşebilir ve kudretli “Yahudi Devleti”nin çöküşüne yol açabilir.
Gerçekte, İsrail’in “meşru müdafaa” bahanesiyle Filistin halkını endüstriyel ölçekte kasten katletmesi, ne güvenliğini artıracak ne de geleceğini güvence altına alacaktır. Aksine, daha fazla güvensizlik ve istikrarsızlık yaratacak, İsrail’i daha da izole edecek ve düşmanların ağırlıklı olduğu bir bölgede uzun vadede hayatta kalma şansını zayıflatacak.
Gerçekte, İsrail’in sömürgeci rejimini terk etmeden ve normal devleti benimsemeden Orta Doğu’da büyük bir geleceğe sahip olabileceğini hiç düşünmemiştim. 1990’ların başında kısa bir süreliğine İsrail, ABD’ye bağımlı da olsa bir tür normalliğe doğru yön değiştiriyormuş gibi görünüyordu. Bölgedeki Filistinlileri ve Arap devletlerini, olumlu Amerikan himayesi altında ortak varoluş vaat eden bir “barış süreci”ne dahil etti.
Ancak İsrail’in sömürgeci doğası her fırsatta davranışlarına hakim oldu. İşgaline son vermek ve komşularıyla barış içinde yaşamak için sayısız fırsatı heba etti. İsrailli diplomat Abba Eban’ın meşhur esprisini başka bir deyişle, İsrail “hiçbir fırsatı kaçırma fırsatını kaçırmadı”.
İşgaline son vermek yerine, işgal altındaki Filistin topraklarındaki sömürgeleştirme projesini ikiye katladı. Çalınan Filistin topraklarındaki yasa dışı Yahudi yerleşim birimlerinin ve yerleşimcilerin sayısını artırdı ve onları özel çevre yolları ve diğer planlama projeleri aracılığıyla ağ haline getirerek, Yahudiler için üstün, hakim ve Filistinliler için aşağı düzeyde olan ikili bir sistem yarattı.
Güney Afrika’da bir apartheid yıkılırken, Filistin’de bir başkası dikildi.
Barışın yokluğunda ve sömürgeciliğin gölgesinde ülke, Yahudi üstünlüğünü kanunlarına dahil ederek ve bunu Ürdün Nehri’nden Akdeniz’e kadar tüm tarihi Filistin’e yayarak faşizme doğru kaydı. Fanatik ve aşırı sağ partiler kısa sürede ivme kazandı ve Başbakan Binyamin Netanyahu’nun fırsatçı liderliği altında iktidarın dizginlerini ele geçirdi; İsrail’in kendi kurumlarını ve iki halkın bir arada yaşamasına dayanan tüm barış fırsatlarını baltaladı.
Her türlü uzlaşmayı reddettiler ve Filistinlileri dışarı atmak amacıyla işgal altındaki Batı Şeria’daki çalıntı Filistin topraklarındaki yasadışı Yahudi yerleşimini genişleterek tarihi Filistin’in tamamını yok etmeye başladılar. Ayrıca dünyanın en büyük açık hava hapishanesi olan Gazze Şeridi’ndeki kuşatmayı da sıkılaştırdılar ve onun Filistin hinterlandıyla egemen bir Filistin devletinde birleşmesine izin verme yönündeki tüm iddialardan vazgeçtiler.
Ardından 7 Ekim saldırısı geldi; İsrail’e, sömürge girişiminin ne savunulabilir ne de sürdürülebilir olduğunu, iki milyon insanı kilitleyip anahtarı bir kenara atamayacağını, çatışmanın temel nedenlerini ele alması gerektiğini hatırlatan kaba bir uyandırma çağrısı geldi. Filistinlilerle, yani onların mülksüzleştirilmesi, işgali ve kuşatılmasıyla.
Ancak Netanyahu rejimi, doğası gereği, trajediyi bir çağrıya dönüştürdü ve Filistinlileri ırkçı insanlıktan çıkarma çabasını daha da arttırarak soykırımsal bir savaşın yolunu açtı. “Kötülüğe” savaş ilan etti, yani sadece Hamas’ı değil, Gazze halkını da kastediyordu. İsrailli liderler, bizzat başkanın kendisinden başlayarak, Gazze’de hiç masum olmadığını iddia ederek, bu korkunç saldırının sorumlusu olarak tüm Filistinlileri suçladı.
O zamandan bu yana İsrail, temel insani ahlakı ve uluslararası hukuku hiçe sayarak intikamcı, kabileci ve yıkım ve yayılma konusunda kararlı bir tavır takındı. İsrail’in sömürge savaşı, ABD ve diğer Batılı uşaklar tarafından finanse edilen, silahlandırılan ve korunan hastanelere, okullara, camilere ve konutlara karşı bir savaşa dönüştü ve binlerce Filistinli sivilin (çocuklar, doktorlar, öğretmenler, gazeteciler, erkekler ve kadınlar, yaşlılar ve kadınlar) öldürülmesine dönüştü. sanki düşman savaşçılarıymış gibi gençtiler.
Ancak bu yabancı kabilenin, kanlı davetsiz misafire karşı her zamankinden daha fazla bir araya gelen bölgenin tüm yerli halkı arasında hayatta kalma şansı yok. İsrail artık hayal ürünü teolojik iddialarını şiddet içeren ırkçı uygulamalarını haklı çıkarmak için kullanamaz. Tanrı masum çocukların katledilmesini onaylamaz. İsrail’in Amerikalı ve Batılı patronları da bunu yapmamalı.
Batı kamuoyu İsrail’in aleyhine dönerken, onun alaycı liderleri de ahlaki duruşlarını korumak için olmasa bile, daha sonra Orta Doğu’daki çıkarlarını korumak için rotayı değiştirecekler. Fransa’nın İsrail’in Gazze’deki çocuk cinayetlerini durdurmasını talep eden tutumunun değişmesi, gelecekte olacakların bir göstergesi.
İsrail’in kötü savaşı sona erdikten sonra iyi bir seçeneği yok. Bu, uçurumun eşiğinden çekilmek, savaşı durdurmak, ABD Başkanı Joe Biden’ın bugün pratik olmayan iki devletli çözüm vizyonunu benimsemek ve Amerika’nın Gazze için kırmızı çizgilerini kabul etmek için son şansı olabilir: yeniden işgale hayır, işgale hayır etnik temizliğe ve topraklarının küçültülmesine hayır. Ancak Netanyahu, Amerika’yı uzun süredir olduğu gibi kabul eden fanatik koalisyonuyla birlikte, her iki tarafın da zararına olacak şekilde Amerika’nın tavsiyesini bir kez daha görmezden geldi – hatta reddedildi.
Önde gelen İsrailli gazetecilerden Ari Şavit, Gazze’deki savaştan çok önce, aynı yıkıcı yolda devam etmesi halinde İsrail’in “bildiğimiz şekliyle” yok olacağını öngörmüştü. Geçtiğimiz hafta İsrail’in Shin Bet gizli servisinin eski başkanı Ami Ayalon, hükümetin savaşının ve toprak genişletmesinin bildiğimiz şekliyle “İsrail’in sonu”na yol açacağı konusunda uyardı. Her ikisi de işgaline devam etmesi halinde İsrail’i bekleyen karanlık gelecek konusunda uyaran kitaplar yazdı.
Antik Haçlılardan günümüzün sömürgeci güçlerine kadar tüm diğer şiddet yanlısı davetsiz misafirler gibi, bu son sömürgeci varlık olan İsrail de, ne kadar Filistinli, Arap ve İsrail kanı akıtırsa döksün, yok olmaya mahkumdur.
Gazze savaşı sonun başlangıcı olabilir ama Filistin için öyle değil. Tıpkı Güney Afrika’nın ırkçı ırkçı rejiminin çökmesi gibi, İsrail’inki de er ya da geç çökecek.
