Bir terapist gördüğümden bu yana birkaç yıl geçti. Oturma odamda otururken, yeni (sanal) terapistimle tanışmak üzereyken gergin olduğumu görünce şaşırdım.
Yine de korku hızla azaldı, yüzü ekranda göründüğü anda: benimki gibi görünen bir yüz.
Kahverengi ten, doğal saç ve beni neşelendiren ve güven veren bir gülümseme. Siyah bir terapiste sahip olmak bu sefer ısrar edeceğim bir şeydi ve onu gördüğüm andan itibaren pişman olmayacağım bir karar olduğunu biliyordum.
Daha iyi bir zamanda gelemezdi. Onu görmeye başladığımda, evden nadiren ayrıldığım için çok üzgün ve endişelendim.
Görüyorsunuz, gün geçtikçe, siyah kadınları DEHB ile eğitmek ve motive etmek isteyen bir blog olan Black Girl'den Kayıp Anahtarlardan René oldum. Ancak kapalı kapılar ardında, çeşitli zihinsel sağlık sorunları ile yaşayan kadın – René, aralarındaki kaygı ve distimi – boşanma, kariyer değişikliği ve yeni edinilen TSSB'nin kesinlikle yardımcı olamadığı.
Zihinsel sağlık bilinci, tüm hayatım boyunca, profesyonel ve kişisel olarak. Öyleyse, 3 senedir devam eden bir gazeteciydim, böyle bir vokal savunucusu olmasına rağmen bir terapist görmemiştim?
İlk başta buna bir cevabım yoktu, ama yeni terapistim ile inanılmaz bir ilerleme kaydetmeye başladığımda, benim için çok daha netleşti. Kültürel yetkinlik: Şu anda bu yeni ilişkide mevcut olan eksik bileşendi.
Öyleyse bu, terapideki son başarım için neden bu kadar önemli bir parça oldu? Tüm Terapistler Matter ekibi beni avlamaya gelmeden önce, bir siyah terapiste sahip olmanın neden fark yarattığını sizinle paylaşmak istiyorum.
1. Sahip olduğumuz güven esastır
Beğenin ya da beğenmeyin, tıp camiasının ırkla ilgili göz kamaştırıcı sorunları var. Birçok siyah insan zihinsel sağlık sistemine güvenmekte zorlanıyor, zira bize karşı önyargılı olarak rutin olarak silahlanıyor.
Örneğin, siyah insanlar, beyaz insanlara kıyasla bakım için hastaneye yatma ihtimalinin iki katıdır ve sıklıkla yanlış teşhis edilirler, bunlar ve sevdikler için tehlikeli sonuçlar doğurur. Doğum sırasında ölen siyah kadınlarda olduğu gibi, bu sorunların çoğu da klinisyenlerin siyah insanları dinlememesinden kaynaklanmaktadır.
Onların önyargıları, sağlığımız üzerinde ciddi sonuçları olabilecek sonuçlara varmalarına yol açıyor. Bu güvensizlik, bu hizmetlere ihtiyaç duyan, ancak hizmet verenleri rahatsız eden hassas bir popülasyona yol açmaktadır.
Bununla birlikte, bu korkuları derinden anlayan bir sağlayıcıya sahip olmak, önemli bir fark yaratan bir güven temeline sahip olmamızı sağlar.
2. Basmakalıp mücadele ediyormuş gibi hissetmemiştim
Renkli insanlar olarak öğrendiğimiz şeylerden biri, bize karşı oluşturulmuş önyargıların olmasıdır. Bu, bizi kalıplaşmış yargılara götürebilmek ve kendimiz hakkında ırkçı kararlar vermekten korkmaya neden olabilir.
Evimi temizlemek için çok mu depresyonda mıyım? Belirtilerim beni biraz ümit verici hale getirdi mi? İyi bir finansal yönetimim yok mu?
Azınlıklara karşı koyan “kirli, tembel, ümitsiz, fakir” kalıplara uymayan model azınlıklar olarak kendimize göstermeyi öğretiyoruz. Bu şeyleri beyaz bir terapiste kabul etmek, ırkla ilgili en kötü klişeleri güçlendirmek gibi hissedebilir.
Yine de çoğu zaman, akıl hastalığının belirtileri insanların bizi de bu kategorilere sokmasına neden olabilir. Sizinle olan bu deneyime dayanarak tüm yarışınızı yargılayabileceklerini düşündüğünüzde birisini açmak zor.
Ancak terapistimin aynı kararlarla karşı karşıya olduğunu bilerek, oturumda nasıl karşılaştığımı merak etmiyorum.
3. Anlaşılanların açıklanması gerekmez
Siyah olmak, bu dünyadaki tüm deneyimlerimi etkiliyor ve öleceğim güne kadar yapacağım. Bana etkili bir şekilde davranmak için, siyah bir kadın için hayatın nasıl bir şey olduğunu anlamalısınız.
Bu deneyimin her yönü ifade edilemez. Bir dili çevirmeye çalışmak gibi bir şey – bazı şeyler yabancıların anlayabileceği kelimelerle ifade edilemez. Önceki terapistler ile kendimi sık sık terapistim için siyah kadınlık dünyasına rehberlik etmek zorunda kaldım.
Mesela ailemin bağları, özellikle de ebeveynler benim kültürümde çok sıkı. Sevdiklerinizle sınır belirlemeye çalıştığınızda bu sorunlu hale gelebilir. Önceki bir terapist aklını neden önerdiği sınırları koyamadığımı çözemedi.
Bunun neden bu kadar problemli olduğu üzerine titizlikle baktım ve onu anlaması 45 dakika sürdü. Bu benim oturumumdan uzakta çok değerli bir zaman alıyor ve sorunuma asla geri dönmeyeceğimiz anlamına gelebilecek yeni bir sohbet oluşturuyor.
Siyah terapistim ile “Siyah annelerin nasıl olduğunu biliyorsun” diyebildim ve başını salladı ve sohbeti devam ettirdik. Kültürünüzü tercüme etmeyi bırakmak yerine, konunuz hakkında konuşabiliyorsanız, konunun kökenine bir kez ve herkes için ulaşmanızı sağlar.
4. Kendim olma özgürlüğü
Terapistimle birlikte odadayken tam kendim olabileceğimi biliyorum. Ben siyahım, ben bir kadınım ve hokkabazlık yaptığım çeşitli sağlık durumlarım var. Terapistimle birlikte, bunların hepsini aynı anda yapabilirim.
Bir seansta, eski terapistim, bazı sorunlarımın yoksulluk içinde büyümekten kaynaklandığını düşündüğünü söyledi. Yoksulluk içinde büyümedim. Ama ben siyah olduğum için devam etti ve bu varsayımı yaptı. Ondan sonra ona bir daha asla güvenmedim.
Siyah bir terapistle, kimliğimin herhangi bir bölümünü bu duvarlarda gizlemek veya küçümsemek zorunda değilim. Böyle özgür olabildiğimde, iyileşmenin bir kısmı doğal olarak kendi cildimde güvende hissetmemden kaynaklanıyor. Bunların bir kısmı, haftada en az bir saatliğine diri olmamaktan kaynaklanıyor.
Şimdi nihayet birlikte geçirdiğimiz o saat için saçlarımı bırakıp, haftaya saldırmam için gereken araçları elde edebilirim.
Doğru yerde olduğum için o kadar çok işaret vardı ki, ama sanırım bana en çok sıkıntı çıkaran, bir gün, terapistimin başını sararak iltifat ettiğim gündü. Sarıldığını, çünkü saçlarını örttüğü için bitirdiğini belirtti.
Kulağa basit gelebilir, ancak bir kız kardeşle veya güvenilir bir arkadaşla olmak gibiydi. Bunun aşinalıkları genellikle terapistlerle hissettiğimden çok farklıydı.
Siyah bir kadınla birlikte oturabilmek zihinsel sağlık hizmetimde devrim yarattı. Keşke hayatı perspektifime göre görebilecek bir terapist bulmak için uzun süre beklememiş olsaydım.
René Brooks, DEHB ile hatırlayabildiği sürece yaşayan tipik bir insan olmuştur. Anahtarları, kitapları, makaleleri, ödevlerini ve gözlüklerini kaybeder. Deneyimlerini DEHB ve depresyon ile yaşayan biri olarak paylaşmak için blogunda, Kara Kız, Kayıp Anahtarlar'a başladı.
