Liselerin açılması durduğu için Afgan kızlarını endişeli bekleyiş

Taliban liseli kızların sınıfa dönmesini engellemeye devam ederken milyonlarca kız evlerine kapandı.

Afgan okul kızları başkent Kabil’de bir sokakta yürüyor [File: Wakil Koshar/AFP]

Afganistan’daki milyonlarca genç kız, liseler kapalı kalmaya devam ederken, Taliban yönetimi altındaki kadın eğitiminin geleceği hakkında korkular uyandırırken, sınıflara dönmeyi endişeyle bekliyor.

Ülkenin yeni yöneticileri, geçen ay aynı yaş grubundaki (7 ila 12 yaş arası) erkek çocukların derslere katılmasına izin verdi, ancak daha büyük kızların okula dönmeden önce “güvenli bir öğrenme ortamına” ihtiyaç olduğunu söyledi.

O zaman, Taliban’ın Bilgi ve Kültür Bakan Yardımcısı Zabihullah Mücahid, grubun genç kızların sınıfa geri dönmesine izin vermek için bir “prosedür” üzerinde çalıştığını söyledi.

15 Ağustos’ta Afganistan’ı ele geçirdikten sonra Taliban’ın ilk basın toplantısında Mücahid, 1996-2001 yılları arasında kadın haklarına getirilen bir kısıtlamayla damgasını vuran yönetimine ilişkin korkuları yatıştırmaya çalışırken “kadınların çalışmasına ve okumasına izin verme” sözü vermişti.

Kızların okullardan sürekli dışlanması, Afgan halkı arasında, Taliban’ın 1990’lardaki katı kurallarına geri dönebileceğine dair korkuları alevlendirdi. Bu beş yıl, modern Afgan tarihinde kadınların ve kızların yasal olarak eğitim ve istihdamdan men edildiği tek zaman olma ayrıcalığına sahipti.

İktidara geldiklerinden bu yana bir buçuk ay içinde, Taliban kadın hükümet çalışanlarına evde kalmalarını söyledi, tamamı erkeklerden oluşan bir kabine kurdu, Kadın İşleri Bakanlığı’nı kapattı ve dünyanın dört bir yanındaki kadın protestoculara yönelik taciz ve taciz suçlamalarıyla karşı karşıya kaldı. milletin şehirleri.

tehlikeli sorular

Bir eğitim savunucusu olan Toorpekai Momand, gecikmenin Taliban’ın eylemleriyle birleştiğinde, genç kızların tehlikeli sorularla mücadele etmesine neden olduğunu söyledi: “Taliban’ın neden bizimle bir sorunu var? Neden bizim haklarımız alınıyor?”

10 yılını okul müdürü olarak geçiren Momand, Afganistan’da ve yurtdışında, Taliban’ın kızların ve kadınların okullara ve ofislere geri dönmesine izin verme sözünü tutmasını sağlamaya çalışan yüzlerce kadın arasında yer alıyor.

Bu kadınların çoğu için bu mücadele, Taliban kontrolündeki Afganistan’da sevilmeyen ancak hayatın gerekli gerçekleri olarak gördükleri şeylerle uğraşmak anlamına geliyor.

Başka bir eğitim savunucusu olan Jamila Afghani, Afgan halkının, özellikle uluslararası toplum grubu tanımayı reddettiği için, Taliban ile denemek ve ilişki kurmak için çok az şey kaldığını söyledi.

“Onları ben getirmedim. Onları sen getirmedin ama şimdi buradalar, bu yüzden zorlamaya devam etmeliyiz.”

Ancak hem Afgan hem de Momand ve düzinelerce kişi, Taliban’dan yanıt almaya çalışmanın zorluğunu ilk elden yaşadı. Meslektaşları, Taliban tarafından yönetilen Eğitim Bakanlığı’ndan yetkililerle görüştüklerinde, grubun genç kızların eğitiminde muhafazakar normlara uymak için “çok sıkı” çalıştığı söylendi.

Momand, Taliban’ın ifadesine özellikle dikkat ettiğini belirterek, “Asla çıkıp ‘hayır’ demiyorlar, ‘üzerinde çalışıyoruz’ diyorlar ama tam olarak ne üzerinde çalıştıkları hakkında hiçbir fikrimiz yok. ”

El Cezire’nin konuştuğu tüm kadınlar, Afgan hükümetinin kızlar için resmi okullar kurmasından bu yana 100 yıl içinde, bu kurumların her zaman dini ilkelere bağlı olduğunu söyledi. İlk ve orta dereceli okullar her zaman cinsiyete göre ayrılmıştı ve kıyafet kuralları her zaman yürürlükteydi.

Özellikle Momand, Taliban’ın devam eden bekleyiş için dini gerekçelere dayanan iddialarını kabul etmekte zorlandığını belirterek, “Bir kız okulunda, temizlik personeline kadar herkes kadındır.”

Müfredat değişikliği

Taliban ayrıca müfredatın gözden geçirilmesine atıfta bulundu, bunun Afgani’nin okul çocuklarının eğitimini daha da geciktirebileceğini söylediği bir şey.

Afghani, “Bir müfredatı yeniden yapmak çok zaman alır ve eğitim modellerinin çok ayrıntılı bir şekilde anlaşılmasını gerektirir.” Dedi.

El Cezire’nin konuştuğu tüm kaynaklar, Afgani’nin Taliban’ın 9,5 milyon okul çocuğu için bir eğitim sistemi kurmanın karmaşıklığı konusundaki gerçek anlayışına ilişkin şüphesini paylaştı.

Geçen ay grubun eğitim bakanı vekili Mevlevi Noorullah Monir, “Doktora derecesi yok, yüksek lisans bugün değerlidir. Görüyorsunuz ki iktidarda olan mollalar ve Taliban’ın doktorası, yüksek lisansı, hatta lise diploması bile yok ama hepsinden daha büyük.”

101 Doğu: Kız Okulları 1Kızların okullardan sürekli dışlanması, Afgan halkı arasında Taliban’ın 1990’lardaki katı kurallarına geri dönebileceğine dair korkuları alevlendirmekten başka bir işe yaramadı.

Bazıları için, Taliban’ın müfredatta reform yapmaya çalışması ihtimali özellikle korkutucu.

Kabil Üniversitesi güzel sanatlar fakültesinde ders veren tanınmış bir fotoğrafçı olan Fatimah Hossaini, Taliban altındaki sanat programlarının geleceğinden korktuğunu söyledi. Sanatın, eski Cumhurbaşkanı Eşref Ghani hükümeti altında bile Kabil Üniversitesi’nde en az finanse edilen disiplin olduğuna dikkat çekti.

Bir zamanlar Hossaini, küçük bir fakültede en temel ve çoğu zaman güncelliğini yitirmiş ekipmanla yetinmek zorunda kalan tek kadın profesördü. Şimdi, Taliban hükümetine atıfta bulunduğundan, departmanın İslam Emirliği altında nasıl görüneceğinden korkuyor.

“Daha önce halk arasında müzik olmayacağını söylediler. Kabil’i dolaşıp duvar resimlerini kapatıyorlar. 2001’de Bamiyan’ın Budalarını havaya uçurdular, yani öğrencilerin heykel çalışmalarına devam etmelerine izin verirler mi sence?”

Programların devam etmesine izin verilse bile, Hossaini, Taliban’ın okuduğu komşu İran’daki gibi kısıtlamalar getirmesinden korkuyordu.

Hossaini, sanatın gelişmek için “özgürlük” gerektirdiğini, ancak Taliban’ın kendini ifade etme konusunda sıkı kısıtlamalar getirmesinden korktuğunu söyledi.

Taliban yönetiminin geri dönmesinden korkan on binlerce Afganla birlikte Fransa’ya kaçan Hossaini, “Öğrencilerimin çoğu, özellikle kızlar, çıkış yolları aramakla meşguller” dedi. Hossaini, kalanların bile bir önsezi duygusuna kapıldığını söyledi. Mezun olan kız öğrencilerinden birini örnek olarak kullandı.

“Diploma ve transkriptlerini almaya gidemiyor. Diplomamda İslam Emirliği’nin mührünü görmek istemiyorum’ diyor.

Kadın istihdamı

Hossaini artık ülkede olmasa da, El Cezire’nin konuştuğu kadınlar, ülke çapındaki tüm okulların tamamen yeniden açılmasının durmasıyla hayatlarını askıya alan on binlerce Afgan kadın olduğunu söyledi.

Kadınların istihdamını ve eğitimini yeniden başlatma çabalarına da katılan Afgan-Amerikalı girişimci ve aktivist Masuda Sultan, kız öğrenciler için ortaöğretimin sürekli olarak kapatılmasından ağır şekilde etkilenenlerin sadece kız çocukları olmadığını söyledi.

Sultan, “Afganistan’da eğitimde diğer sektörlerden daha fazla kadın istihdam ediliyor” dedi.

UNICEF, Afgan öğretmenlerin yaklaşık üçte birinin kadın olduğunu tahmin ediyor ve Momand ve Afgani, eğitim sektörünün diğer yönlerinde 150.000 kişinin daha istihdam edildiğini söyledi.

Sultan, ülkede on yıllardır süren cinsiyet ayrımı yapan ilk ve orta öğretim uygulamasına atıfta bulunarak, “Pek çok aile için, kadınlarına izin verecekleri tek iş öğretmenliktir” dedi.

Bu nedenle ülkedeki tüm okulların bir an önce açılması gerektiğini söyleyen Sultan, “Bu öğretmenleri çalıştırmazsanız Afganistan’daki kadınları başarısızlığa uğratıyoruz” dedi.

Diğer eğitim savunucusu Afgan da aynı fikirde. Ona göre, 20 yıllık ABD liderliğindeki işgalin gerekçelerinden biri olarak kadın haklarını kullanan uluslararası toplum için kızların eğitimini tamamen yeniden başlatmak bir öncelik olmalıdır.

Afgani, uluslararası toplumun kadın haklarını işgallerinin temeli olarak kabul etmesinin, Taliban’ın cinsiyet eşitliği meselelerini nasıl gördüğü üzerinde kalıcı bir etkisi olabileceğinden korkuyordu.

Afgani, “Yabancıların kadın haklarından bahsettiğini duymaya devam ettiler, bu yüzden zihinlerinde kadın hakları işgalciye bağlı” dedi.

Afgani, Afgan kadınlarının eğitim ve istihdam gibi on yıllardır sahip oldukları temel haklar için taleplerinden vazgeçmemelerinin önemli olduğunu savundu.

Geçen hafta, Afgan ve Momand, yabancı bağışçıları ülkeye mali yardımı yeniden başlatmaya çağırmak için bir basın toplantısı düzenleyen bir grup kadın eğitimci, sağlık çalışanı ve insan hakları aktivisti arasındaydı.

100.000’den fazla kadın öğretmen, savaş nedeniyle son iki ila üç aydır maaşlarını alamadı, çünkü Taliban iktidarı ele geçirmek için saldırı başlattı.

Afgan, “Afganistan’daki kadın ve kızların ülkede ne olacağına karar vermelerine izin verme şansımız var” dedi.

Momand, Afgan kızlarının azim ve cesaretinin onu çalışmaya devam etmeye iten şey olduğunu söyleyerek aynı fikirde.

Afgan kızlar, “Şehirlerdeki patlamalarla, köylerdeki ve ilçelerdeki çatışmalarla okula gittiler. Okulları doğrudan ateş altında kalsa bile Afgan kızları eğitimlerinden asla vazgeçmedi.”

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here